W życiu idę na całość. Wywiad z Katarzyną Żak

Tekst ukazał się w miesięczniku Świat Kobiety nr 09/2021.

Pokochaliśmy Katarzynę Żak w „Miodowych latach” i „Ranczu”. Ale znamy też jej poetycką odsłonę dzięki koncertom i płytom. Potrafi rozśmieszyć i wzruszyć jak nikt. Bo w życiu kieruje się sercem!

Świat Kobiety: Młynarski, Osiecka, teraz Wasowski… Sięgasz po największych!

Katarzyna Żak: Trzeba mieć tupet – chcesz powiedzieć? Sama nie porwałabym się na żadną z tych płyt, gdyby nie to, że te propozycje same do mnie przyszły. A gdy ktoś otwiera przed tobą drzwi, warto sprawdzić, dokąd prowadzą. Na mój koncert „Miłosna Osiecka”, tuż przed pandemią, przyszedł pan Grzegorz Wasowski, syn Jerzego Wasowskiego. Rozmawialiśmy o twórczości jego ojca. O Jerzym Wasowskim, że był polskim Georgem Gershwinem. To trudna muzyka, o jazzowej konstrukcji, oparta na półtonach i alikwotach. Miałam obawy, czy podołam, ale pomyślałam, że może dzięki tej płycie kilka osób odkryje mądre piosenki Wasowskiego. 

ŚK: Znowu śpiewasz o miłości!

KŻ: Może nieopatrznie, kiedyś powiedziałam, że w życiu najważniejsza jest miłość i teraz puka
do mnie zewsząd, jakby przypominała: „A mówiłaś, że jestem najważniejsza”.

ŚK: Płyta powstała w pandemii,, kiedy artyści zostali „zamknięci” w domach. Jak się tworzy
w takim czasie, kiedy wszystko traci sens?

KŻ: To był oczywiście trudny czas, sporo znajomych odeszło na zawsze. Bywały trudne momenty, kiedy zastanawiałam się, czy tę płytę ktoś w ogóle usłyszy. Ale siły dodawały mi wieczorne spotkania na Instagramie, podczas których czytałam poezję miłosną. Nazwałam to Codziennik miłosny albo Miłośnik codzienny. Wiersze przychodziły do mnie z całego świata – internet okazał się wielką globalną wioską z Polakami rozsianymi po całym świecie. 

ŚK: Taki kontakt z widzem przez szklany ekran chyba jednak nie zastąpi spotkania na żywo?

KŻ: Gdy mam przed sobą publiczność, widzę reakcje, podekscytowanie czy znużenie i potrafię zareagować. Tutaj kończyliśmy utwór i była tylko cisza.

ŚK: Co w Twoim życiu na pewno nie będzie już takie samo jak przed 2019 rokiem?

KŻ: W pandemii przekonaliśmy się wszyscy, jak często trwoniliśmy czas, jak przespaliśmy parę szans, kilka możliwości, kilka talentów, bo na przykład ktoś odkrył, że umie malować obrazy. I ja poczułam, że czas zatrzymania w miejscu okazał się bardzo potrzebny. Mam dorosłe dzieci, wydawało mi się, że każda córka ma już swoje życie, idzie własną drogą. Tymczasem przekonałam się, jak cudownie było znów być blisko, zagrać w gry planszowe, porozmawiać o rzeczach ważnych i nieważnych, obejrzeć wspólnie film. Mój mąż zaczął na przykład uprawiać warzywa, cho