Joanna Kurowska. Wciąż nosi ból z dzieciństwa

Tekst ukazał się w tygodniku Życie Na Gorąco nr 6/2022.

Surowe wychowanie sprawiło, że nie czuła się kochana przez rodziców.

Od książki „Każdy dzień jest cudem” – wywiadu-rzeki z  Joanną Kurowską (57), trudno się oderwać. Wreszcie można zrozumieć, skąd w niej tyle mocy, by udźwignąć śmierć dziecka, męża, rodziców i jedynej siostry, a przy tym wciąż zachować wielką radość życia. Widzimy aktorkę w pełnej krasie. Wrażliwą i twardą. Po prostu silną Kaszubkę! – Myślę, że bycie Kaszubką miało wpływ na moje życie. Kaszubi są mocni. Pewnie dzięki temu, że tam się urodziłam i wychowałam, nabrałam siły w życiu. Tam nie ma rzeczy niemożliwych. Kaszuby to moje ramy – podkreśla aktorka. – Niedawno Filip Bajon nakręcił film „Kamerdyner”, którego akcja toczy się na Kaszubach. Byłam zdumiona, że nie zaproponował mi roli, komuś, kto ma kaszubskość we krwi. Tego nie można się nauczyć i nie chodzi tylko o język. Bycie Kaszubem to sposób na życie, to mentalność.

Siostra była ta mądra, ona – ładna
Zwiedziła cały świat, ale najlepiej odpoczywa nad polskim morzem. Wiatr nigdzie tak pięknie nie plącze jej włosów. Do dziś pamięta smak poziomek, zrywanych prosto z krzaka w dziadkowym ogrodzie i zapach wypastowanych podłóg. Mama, jak typowa Kaszubka, lubiła wzorowy porządek. – Ja też źle się czuję mając w domu bałagan. Brakuje mi wtedy poczucia bezpieczeństwa. Ta kaszubskość mnie męczy. Nie zasnę póki nie umyję i nie wysuszę wszystkich brudnych naczyń. To jest po prostu kaszubskie przekleństwo – mówi.

Jednak dopiero po lekturze książki widać, że nie wszystkie wspomnienia były dla niej dobre, a nawet, że potrzebowała wieloletniej terapii, by zrozumieć, co było wartością, a co przekleństwem. – U Kaszubów szczególnie jest mocno zakorzenione przeświadczenie o świętości matki. Stwierdzenie, że matki się nie kochało albo matka była niedobra, wiąże się ze strasznym ostracyzmem społecznym. Nie wolno p